«Սևդին կամաց քայլի` կընգնես», «Սևդին մի վազիր», «Սևդին մի գնա»...և Սևդինն ընկնում է: Եզդի Սևդինի երեք տարին լրացել է արդեն, չորրոդին է մտնել, բայց շուրջ 10 մետր առանց օգնության քայելուց հետո ընկնում է:

Արագածոնտնի մարզի Ալագյազ գյուղում եզդիներ են համախումբ բնակվում: Երբ մտնում ես գյուղ` Արթիկ տանող խաչմերուկին, Ալոյանների բազմանդամ ընտանիքն է ապրում: 83-ամյա Քավի պիրքեն («պիրքե» քրդերեն է, թարգմանաբար նշանակում է «տատի») անցորդներին ինչով կարողանում օգնում է, հուշում է, թե որ ճանապարհը ուր է տանում կամ ինչպես հասնել Ջամշլու: Իսկ նրա գրկում մշտապես թոռնիկն է` Սևդինը: «Հիվանդ է, չի կարող նորմալ քայլել»,- ներկայացնում է տատը:

Երեխայի հորաքույրը` Խաթունը պատմեց, որ Սևդինի նյարդը գլխից վնասվել է դեռևս ծնվելու ժամանակ: Իրենք դա նկատել են երեխայի ծնվելուց 6 ամիս հետո, երբ երեխայի մոտ տարօրինակություններ և առողջության վատթարացման նշաններ են ի հայտ եկել: Տարել են բժշկի, որտեղ և ախտորոշել են, հորաքրոջ խոսքերով, «ներվի խախտում»: Վնասված նյարդի հետևանքով Սևդինի ձեռքն էլ նորմալ չէ: Դեռևս չի զարգացել նաև նրա խոսքը. չնայած արդեն 3 տարին լրացել է, հազիվ արտասանում է միայն «մամա» և «պապա» բառերը:

Ընտանիքի անդամներն էլ հստակ չգիտեն, թե երեխայի ծնվելո՞ւ ժամանակ է նյարդը վնասվել` բժիշկների անփության հետևանքով, թե՞ ի ծնե է երեխայի նյարդը խախտվել: Երեխային ստուգել են Ծերեթելիի մանկական հիվանդանոցում: Բժիշկն ասել է, որ նրան պարբերաբար մերսումներ են անհրաժեշտ: Բայց մերսումների առաջին փուլը 30 հազար դրամ արժե: Ալոյանների ընտանիքը չի կարողացել գումար կուտակել, և երեխային մերսումների չեն տարել:

«Երկու ամիս է` բժիշկը մեզ էր սպասում, որ տանեինք: Ասացինք` մի քիչ գումար լինի, տանենք, բայց չեղավ, ուշացրել ենք»,- պատմում է հորաքույրը:

Ալոյանների ընտանիքը միայն Քավի տատի թոշակով է ապրում, մի փոքրիկ գումար էլ հորաքույրն է ստանում գյուղապետարանից. այնտեղ հավաքարար է աշխատում: Երկու հա խոտհարք ունեն: Թեկուզ եզդիները անասնապահ ժողովուրդ են և ընտնաիքում 5 ավելի կով են պահում, Ալոյանները միայն 1 կով ունեն: «Փող չկա, ոնց շատացնենք»,- ասում է հորաքույրը: 

Տեսանկարահանումը` Անի Հովհաննիսյանի