«Քանի դեռ կոնկրետ քայլեր չկան Սիրիայի հայկական համայնքի դեմ, ապա 60 հազարանոց այդ համայնքի կողմից Սիրիայում ծավալվող ռազմական գործողությունների ընթացքում չեզոքություն պահպանելը լավագույն որոշումն է»,- կարծում է Արաբագետ Արմեն Պետրոսյանը:

Գործընկերոջ կարծիքն է կիսում նաև Սարգիս Գրիգորյանը, ում դիտարկմամբ հայերը և մյուս էթնիկ ու կրոնական փոքրամասնությունները Սիրիայում կատարվող գործընթացների ընթացքւմ կարևոր դերակատարություն ունեն, չնայած այն հանգամանքին, որ չեն մասնակցում անմիջական ռազմական գործողություններին. նրանց աջակցության կարիքն ունեն թե ընդդիմադիր, թե իշխանական ուժերը:

Արաբագետները չեն շտապում որոշակի կանխատեսումներ անել Սիրայում ստեղծված նոր կառույցի՝ «Սիրիական ընդդիմադիր և հեղափոխական ուժերի կոալիցիայի» գործունեության մասին: Հիշեցնենք, որ այս նոր կառույցը փոխարինելու է եկել «Սիրիայի ազգային խորհրդին», որի կենտրոնը գտնվում էր Թուրքիայում: Այն փաստացի դադարեց գործել, երբ ԱՄՆ պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնն իր հայտարարության մեջ նշեց, որ այդ կառույցն իր մեջ չի ներառում Սիրիական կոնֆլիկտի մեջ ներգրավված բոլոր ընդդիմադիր ուժերին:

Չնայած նրան, որ Արևմտյան այնպիսի գերտերություններ, ինչպիսիք են Ֆրանսիան, Իտալիան և մասամբ նույնիսկ ԱՄՆ-ն նոր կառույցին ճանաչել են որպես Սիրիայի լեգիտիմ ընդդիմություն, այնուամենայնիվ, արաբագետները դեռ չեն շտապում լիարժեք գնահատական տալ այդ նոր ուժի գործունեությանը և հնարավորություններին, քանի որ այն իր մեջ ներառում է այնպիսի կողմեր, որոնք իրենք միմյանց հետ դեռևս չլուծված հարցեր ունեն: