Մարինե Մարտիրոսյան

Վարդ Գրիգորյանը սեղանին է դնում նուրբ բրդի երկար «վարսերը»: Դրանք, կարծես, ձիու երկար բաշեր լինեն: Առաջին անգամ է իր համար գլխարկ պատրաստելու:

33-ամյա Վարդն ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի կիրառական մաթեմատիկայի բաժինը, մասնագիտությամբ ծրագրավորող է: Թաղիքագործությանն առաջին անգամ «բախվել» է 4 տարի առաջ, երբ մանկապարտեզում որդու դաստիարակները հանձնարարել էին թաղիքից մատիտի տուփեր պատրաստել: «Դրանից հետո կանգ առնել չի ստացվում, հետո կամաց-կամաց սկսեցի պատրաստել այլ իրեր»,- ասում է Վարդը:

Թաղիքագործություն սկսել է սովորել համացանցի միջոցով, ապա 2 ամիս արհեստավարժության դասեր է անցել թաղիքագործ Լուսինե Ազնավուրյանի մոտ:

Քիչ անց Վարդը բերում է առաջին աշխատանքը՝ որդու համար պատրաստած մատիտի տուփը: «Թզուկը գանձեր փնտրելու համար իջել է օվկիանոսի հատակը»,- մեկնաբանում է նա:

Վարդի կարծիքով՝ աշխատանքները ոչ թե ուղղակի պատկերներ են, այլ պատմություններ: Բուրդը կլանում է մարդու էներգիան, տրամադրությունը, աշխատանքի ընթացքում էլ ծնվում են պատմությունները: Իսկ դրանք հիմնականում հեքիաթներ են դառնում:

Առաջին աշխատանքներն անելուց հետո «Ֆեյսբուքում» էջ է բացել՝ «Բրդյա պատմություններ» անունով (Wool stories): «Առաջին աշխատանքներս վաճառելու բաներ չէին, բայց դրանք սկսեցի պարզապես տեղադրել ֆեյսբուքյան էջում»,- նշում է թաղիքագործը:

Մատիտի տուփերից հետո սկսել է հողաթափեր, գլխարկներ ու պայուսակներ պատրաստել, առաջիկայում հերթը զգեստներինն է:

Գլխարկի ու հողաթափի բուրդը տարբեր է: Առաջինի դեպքում այն պետք է նուրբ լինի, երկրորդի պարագայում՝ կոշտ: Սկզբից Վարդը բուրդը գնում էր Հայաստանում, բայց երբ իմացել է, որ այն թուրքական է, հրաժարվել է: Ասում է, որ հայկական բուրդը շատ կոշտ է, և նույնիսկ հողաթափ հնարավոր չէ պատրաստել դրանով: Հիմա բուրդը դրսից է պատվիրում: Այդպես և՛ էժան է, և՛ որակով: Բուրդը ստացվում է մերինոս տեսակի ոչխարից:

Գծագրությունն ու մաթեմատիկական գիտելիքները Վարդին օգնում են թաղիք պատրաստելիս: «Ամբողջը գծագրում ես, աշխատանքի ընթացքում փոքրանում է, դու պիտի իմանաս, թե որքանով է փոքրանալու, ճիշտ հաշվարկես»,- նշում է նա:

Մեր զրույցի ընթացքում Վարդն սկսում է պատրաստել իր գլխարկը: Բացատրում է, որ բրդին ձևը ոնց տաս, այդպես էլ կընդունի: Շարվածքն անպայման երկարությամբ պետք է լինի: Բուրդը շարելուց հետո այն թրջում են օճառաջրով:

Զրուցակիցս ասում է, որ եթե տրամադրությունդ վատ է, ապա բրդին պետք չէ մոտենալ: «Բուրդը շատ զգայուն է, ամեն փուլում ձեռքերով պիտի զգաս: Սկսում ենք էս էտապում շարելը, ջրով թրջելուց հետո սկսում ես շոյել, հետո ուժով ես վերջացնում… Եթե մի պահ ինչ-որ բանից ջղայնացա ու սկսեցի աշխատել, չի ստացվելու, մի տեղից ճղվում է»,- պատմում է Վարդը:

Ասում է, որ թաղիքագործությունը գիտություն է: Եվ քանի որ հայերն ամեն ինչ սիրում են հայկականացնել, ըստ Վարդի, այստեղ ևս կա թաղիքագործության ծննդյան հայկական տարբերակը: Իսկ ընդհանրապես, Վարդի փոխանցմամբ, թաղիքագործությունն սկսվել է Նոյի տապանից (եւ այս պատմությունը հայերը չեն հորինել): Երբ Նոյը կենդանիներին տեղավորել էր տապանում, բուրդը թափվել էր, ապա խոնավությունից և ոտքերի տակ տրորվելուց թաղիքի գորգ էր դարձել: Այս պատմությունից հետո ժպտում է: Այնուհանդերձ, ըստ նրա, հին ժամանակներում քանի որ կտոր չկար, թաղիքից գորգեր ու սննդի պարկեր են պատրաստել:

Թաղիքից հողաթափերը Վարդը պատրաստում է մոտ 5 օրում: Գինը սահմանելիս հաշվի է առնում օգտագործած հումքը, աշխատանքը: Նրա երկու երեխաներն էլ թաղիքե հողաթափեր են կրում: Ասում է, որ չեն քրտնացնում, հարմար են, երեխաներն էլ հավանում են:

Վարդի համոզմամբ՝ մեր օրերում որակյալ արտադրանքը քչացել է: Բիզնեսի աշխարհ է, որտեղ լավ ու վատ արտադրանքը գովազդում են՝ իրար խառնելով: «Մարդուն ավելի հեշտ է նայել ու գնալ դրա հետևից, քան մտածել: Մտածելու լիքը բաներ կան: Եվ ստացվում է, որ ամեն քայլափոխի պետք է մտածի ու ընտրի: Առողջարարարը, լավը հիմա շատ քիչ է, դու պիտի փորփրես, գտնես, բայց լավը նաև թանկ է, էժանն ու վատը շատ են, պիտի ունենաս այդ գիտակցումը»,- ասում է Վարդը՝ ավելացնելով, որ ներկայում իր ամենամեծ ցանկություններից մեկն արհեստանոց ունենալն է: Իսկ մինչ դրա իրականացումը նա աշխատում է տանը:

Լուսանկարները՝ հեղինակի, «Ֆեյսբուքից»