«Հետքի» հարցերին պատասխանում է ռուսական «Ռիա Նովոստի» լրատվական գործակալության ինտերնետ նախագծերի առաջխաղացման ղեկավար Լանա Պինյաևան (Лана Пиняева): 

«Շատ հաճախ մենք սոցցանցերում գտնում ենք հնչեղ նյութեր, որոնց մասին ոչ մի ԶԼՄ չի գրել»: 

- Բլոգների և սոցցանցերի ի հայտ գալով մեծ մրցակցություն է ստեղծվել ինտերնետային թերթերի համար: Ինչպե՞ս ճիշտ աշխատել նման մրցակցային դաշտում: 

- Շատ հեշտ: Հարցն այն է, որ այսօր մեդիան կանգնած է ընտրության առջև, կա երկու ճանապարհ. կամ կենտրոնացնել լսարանը բացառապես իր կայքում կամ կայքի  ճանաչումը մեծացնել բոլոր հնարավոր հարթակներով և սեփական լսարանը համարել ոչ միայն կայքի ընթերցողներին, այլև սոցցանցերի իր էջերը: Իսկ սոցցանցերի լսարանը կարելի է հեշտությամբ չափել` խմբի անդամներ, ակտիվ մասնակիցների քանակ, խմբի ընդհանուր ընդգրկունությունը սոցցանցում: 

- Այդ դեպքում կարելի՞ է ասել, որ արդեն ի հայտ են եկել նոր մասնագիտություններ` սոցցանցերին, բլոգներին հետևողներ: 

- Միանշանակ: Բացի այդ` լրագրողների համար փոխվել է աղբյուրի հետ աշխատելու ձևը, օրինակ` մեր գործակալությունում կա առանձին մոնիտորինգի խումբ, որը մոնիտորինգ է անում մյուս ԶԼՄ-ների, լրատվական գործակալությունների հրապարակումները: Մեկ տարի առաջ նրանք ստանձնել են նոր պարտականություն` նրանք պետք է մոնիտորինգ անեն այն ամենը, ինչ գրում են սոցցանցերում, խոշոր հեռուստաալիքները, հիմնական բլոգները: 

Պետք է ուշադրություն դարձնել, թե ինչ է քննարկում լսարանը: Շատ հաճախ, գրեթե ամեն օր մենք սոցցանցերում գտնում ենք հնչեղ նյութեր, որոնց մասին ոչ մի ԶԼՄ չի գրել: Մենք գտանք այդ պատմությունը, գրեցինք դրա մասին, օգտատերերը տեսան, որ այն, ինչ նրանք քննարկում են սոցցանցերում, մենք գրել ենք: Եվ նրանց վստահությունը մեր նկատմամբ միանգամից մեծանում է: Նրանք տեսնում են, որ մենք այն ԶԼՄ-ն ենք, որը նրանց հետ խոսում է նույն լեզվով, որը գիտի, թե նրանց ինչն է հետաքրքրում: 

Դա ազդում է նաև խմբագրության աշխատանքի վրա, որովհետև օպերատիվ պետք է արձագանքել դրան: Չի կարելի ասել, որ այսօր քննարկում են այս թեման, և ասենք` եկեք սրա մասին գրենք վաղը: Իսկ վաղը դա արդեն ոչ ոքի պետք չէ:

Բնականաբար, ի հայտ է եկել մասնագիտություն` social media manager` մարդիկ, ովքեր պատասխանատու են սոցցանցերում ԶԼՄ-ի էջը վարելու համար: Դա կա բոլոր արևմտյան ԶԼՄ-ներում: 

-Արդյո՞ք այսօր լրագրողն ինքը մրցունակ է` հաշվի առնելով քաղաքացիական լրագրողների, բլոգերների առկայությունը: Ինչպե՞ս նա պետք է ճիշտ աշխատի: 

-Իրականում պետք է հետևես քո նյուսմեյքերներին, տեղի ունեցող իրադարձություններին, սոցցանցում ավելացնես ընկերներիդ թիվը, երբ մի թեմայի շուրջ շատ խոսակցություն է գնում:

Այսօր սոցցանցերը մեզ տալիս են հնարավորություն հասկանալու` ինչ է կատարվում շուրջդ: Խնդիրն այն է, թե ինչպես «եփել» այդ ինֆորմացիայից, ինչը միշտ էլ եղել է լրագրողի պարտականությունը: Ես բոլորին կոչ եմ անում հետևել սոցցանցերին: Շուտով դա կհասկանան բոլոր ԶԼՄ-ները: Բազմաթիվ խմբագրություններում դա դժվար գործընթաց է, շատ կողմ և դեմ փաստարկներ կան, բոլորը վիճում, քննարկում են: Բայց երբ տեսնում ենք աշխատանքի ռեալ արդյունքը` գտել ենք այդ պատմությունը, գրել ենք և 800 հազար անգամ դա դիտել են, դա արդեն արդյունք է: 

«Պետք չէ չափն անցնել, և բոլոր նյութերը լինեն այն մասին, թե ով ինչ է գրել Թվիթերում»: 

Մեզ մոտ միտում կա` ինտերնետային թերթերը լուրերի որոշակի մաս վերցնում են հենց Ֆեյսբուքից: Ձեզ մոտ ինչպե՞ս է իրավիճակը: 

Այժմ բազմաթիվ հայտնի մարդիկ իրենց էջերն ունեն սոցցանցերում, որոնք իրենք են վարում: Նրանց բոլորին հետևելն անհնար է: Այս դեպքում ԶԼՄ-ներն են հանդես են գալիս որպես զտիչ (ֆիլտր): Նրանք հավաքում են այն ինֆորմացիան, որը հետաքրքիր է: ԶԼՄ-ները կարող են համառոտ հավաքել, թե քաղաքական ուժերն ինչ են գրել սոցցանցերում, ինչ են պատրաստվում անել վաղը:

Պետք չէ չափն անցնել, և բոլոր նյութերը լինեն այն մասին, թե ով ինչ է գրել Թվիթերում: Դա պետք է լինի ընդհանրական նյութ, օրինակ` վերլուծություն. ինչ է տեղի ունենում, որի ապացույցն է, թե նա ինչ է գրել Թվիթերում, պաշտոնապես իշխանությունները սա հայտարարեցին: Պետք է լինի ինֆորմացիայի բալանս: 

-Ձեր ելույթներից մեկի ժամանակ դուք նշել էիք, որ լսարանին այևս հետաքրքիր չեն բրենդները. նա կարդում է ինֆորմացիան` առանց ուշադրություն դարձնելու բրենդին: Այսինքն` հիմա պետք չէ՞ բրենդ ստեղծել: 

Ամեն դեպքում պետք է աշխատել, որովհետև մենք չունենք այլ ճանապարհ: Դեռևս չկան այլ համակարգեր, որոնք թույլ կտան մեզ հեռարձակվել առանց բրենդի: Մենք պետք է հիշենք, որ լսարանը կապված չէ բրենդին: Բայց մենք պետք է փնտրենք բոլոր հնարավոր ուղիները, որպեսզի ներկա գտնվենք այն բոլոր հարթակներում, որտեղ թվում է, թե լսարանը չի նայում բրենդին: Եթե նա տեսնի, որ իր աչքի առաջ միշտ ձեր բրենդն է, ապա կմտածի` նրանք իսկապես լավն են, ես նրանց կկարդամ: 

«Ես կոչ եմ անում ստուգել տեղեկատվությունը, և այդ դեպքում ավելի լավ է այն ուշանա, քան տալ չստուգված տեղեկատվություն»: 

-Մրցակցության մեջ լրագրողը պետք է լինի օպերատիվ, սակայն պետք է նաև ինֆորմացիան ճշտել, ինչը ժամանակ է պահանջում: Ո՞րն է առաջնայինը: 

-Մեզ մոտ բազմաթիվ ԶԼՄ-ներ տեղեկատվությունը չեն ստուգում, և անգամ հարգված, հայտնի ԶԼՄ-ները նման տեղեկատվություն են հրապարակում: Սկզբում մարդիկ ասում են` վայ, սրանք առաջինն են գրել, բայց հետո, երբ լսարանը հասկանա, որ իրեն տվել են սխալ ինֆորմացիա, մեկ անգամ իրեն խաբել են, արդեն չի խաբվի: Այստեղ, իհարկե, ռիսկը մեծ է: Ես կոչ եմ անում, որ, այնուամենայնիվ, տեղեկատվությունը ստուգվի, և այդ դեպքում ավելի լավ է այն ուշանա, քան տալ չստուգված տեղեկատվություն: 

-Ինչպե՞ս եք Դուք աշխատում զանգվածային բողոքի ակցիաների ժամանակ, որոնք վերջերս շատ են և ընտրությունների ժամանակ: 

-Ամենակարևորը, որ պետք էր այն ժամանակ (ՌԴ նախագահական ընտրություններին նախորդող ակցիաների ժամանակ), ուղիղ եթերով վիդեոների հեռարձակումն էր: Երկրորդ` տեքստային օն-լայն ռեպորտաժ: Ես չեմ կարող կարդալ բոլոր նորությունները, դրանք շատ են, ինձ պետք է կարճ քրոնիկոն: Սրանք շատ մեծ պահանջարկ ունեցող նյութեր են: Երրորդ` թե ինչ են գրում սոցցանցերում, օգտատերերի գրառումները, թե ինչ է տեղի ունենում ակցիաների ժամանակ: 

-Կարելի է ասել, որ սոցցանցերի, ինտերնետի առկայության դեպքում դժվար է «խաբել» լսարանին` թաքցնել տեղեկատվությունը: 

-Սոցցանցի ֆենոմեններից մեկը հենց դա է, որ լսարանին այլևս չես կարող խաբել: Նա ինքը գրում է, ինքը կարդում է, ինքն է ընտրում ինֆորմացիան, որն իրեն պետք է: Տվյալ դեպքում սոցցանցը համեմատաբար ճշգրիտ պատկերն է: Բայց խնդիր կա, թե ինչպես տեսնել այդ պատկերը, երբ այդքան շատ հաղորդագրություններ կան և անհասկանալի է` ինչպես դրանք մշակել: 

-Արդյունքում` մեդիա դաշտն արդեն դարձել է պարզապես մեծ բիզնեսի մաս: 

Ես հիմա չեմ հավատում հանուն գաղափարի լրագրությանը: Այո, մեզ մոտ կան մի շարք պարբերականներ` «Նովայա գազետան», որը հովանավորվում է ԱՄՆ կառավարության կողմից, «The times»-ը, որը հովանավորվում է Իռենա Լեսնեվսկայայի կողմից, ով շատ փող ունի և չգիտի՝ դա ինչ անել: Բայց ես չեմ հավատում այս պարբերականներին որպես բիզնես: Լավ բիզնեսն այն է, երբ դու ունես քո մշտական, կայուն լսարանը, որի համար պատրաստ են գովազդ տեղադրել: